Werking van de alvleesklier

De alvleesklier, ook wel pancreas genoemd, bevindt zich boven in je buikholte, onder de lever en achter de maag. Het dunne uiteinde aan de linkerkant van de alvleesklier heet de staart. Het dikste deel aan de rechterkant heet de kop.  De alvleesklier heeft twee functies: een exocriene en endocriene.

Bij de exocriene functie produceert hij pancreassap (spijsverteringsenzymen) dat via kleine afvoerbuisjes die samenkomen in een grote afvoerbuis wordt afgevoerd naar de twaalfvingerige darm. Deze plek wordt de Papil van Vater genoemd en ligt ongeveer tien cm onder de uitgang van de maag in het eerste stuk van de dunne darm, de twaalfvingerige darm of duodenum geheten. Vlak voor de pancreasbuis hier uitmondt, verenigt deze buis zich met de buis die van de lever/galblaas afkomt.

Het pancreassap bevat enzymen die helpen bij de vertering van eiwitten in het spijsverteringsstelsel. Daarnaast zorgen de basische stoffen uit het sap ervoor dat de zure maaginhoud geneutraliseerd wordt, wanneer dit de darm binnenkomt. Hierdoor is de pH van de darminhoud een stuk hoger dan de inhoud van de maag. Dit betekent dat de darminhoud minder zuur is.

Glucosespiegel

De alvleesklier produceert twee hormonen die belangrijk zijn voor de suikerstofwisseling in het lichaam, namelijk glucagon en insuline. Deze hormonen regelen de glucosespiegel (bloedsuikerspiegel) in het bloed. Insuline zorgt ervoor dat de lichaamscellen glucose uit het bloed kunnen halen. Glucagon zorgt ervoor dat er opgeslagen suiker uit de lever vrijkomt in het bloed, als er een tekort aan suiker in het bloed is.   De hormonen glucagon en insuline worden geproduceerd in de eilandjes van Langerhans.